Onze cultuur-historische dag begon in Zottegem, centraal gelegen in Zuid-Oost-Vlaanderen. De hoofdplaats van een kanton, de Poort van de Vlaamse Ardennen, ook wel eens de Egmontstad genoemd. Op zich klein, maar door de fusie met zijn 12 deelgemeenten, telt hij toch +/- 4000 inwoners meer dan Zele.

Graaf Lamoraal van Egmont, die midden op het pas heraangelegde en autovrije marktplein staat, kijkt binnenkort door de glazen koepel naast de kerk, recht in de crypte, waar hij begraven ligt. Vanop zijn sokkel houdt hij het midden tussen kerk en staat. Rechts van hem staat het stadhuis, dat dienst doet als toeristisch centrum (en dringend aan een opknapbeurt toe is). Links zien we de O.L.V.-Hemelvaartkerk met zijn korte, ingedoken, maar bovenaan frivole klokkentoren met beiaard. Een kasteel (nu bibliotheek), nog een standbeeld, twee schilderijen en enkele uithangtekens
herinneren ons ook nog aan de onfortuinlijke 16^de-eeuwse graaf.

Sanitary doet velen allicht spontaan denken aan toiletten. Maar dan heb je het in Zottegem mis. Het is een fraai gerestaureerde textielfabriek. Waar vroeger ondergoed vervaardigd werd, zijn nu de stadsdiensten in ondergebracht. Een mooi staaltje van het hergebruiken van industrieel erfgoed met een rijke geschiedenis van de streek.

Dat de Vlaamse Ardennen niet los te koppelen zijn van de Ronde Van Vlaanderen staat als een paal boven water. Een bezoek aan het vernieuwde RoM (het Ronde Museum) in Oudenaarde stond dan ook op het programma. Een enthousiaste gids nam ons mee op ‘ronde’ in het museum en dompelde ons direct onder in het leven van de wielrennerij. Flitsende filmfragmenten, recente en uit de oude doos, werden becommentarieerd door reporter- en wielerlegendes. Er werd gezocht naar Zeelse wielerhelden op muurgrote Ronde-overzichten. Doorspekt met leuke anekdotes hoorden we hoe het er vroeger en veel vroeger aan toe ging in de koers. En sommigen onder ons mochten zelfs aan den lijve ondervinden hoe het voelt om over de 'kinderkopjes' te racen. Alleen, Freddy had zich laten verontschuldigen wegens ziekte en was dus niet op de afspraak. Of toch? Jawel! Zijn foto prijkte tussen de vele wielergoden aan de wanden van het RoM.

De klassieke afsluiter werd deze keer een Kwaremont of een Ename in een aangenaam lentezonnetje op de markt van Oudenaarde, met het fraaie gotische stadhuis als decor.

En we waren weer gelukkig.